Przejdź do głównej zawartości

Prosto, jakby piorun strzelił

Szukaj na tym blogu

LEW

czerwca 26, 2009

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Komentarze

bagienny27 czerwca 2009 11:40
ROAAAAR!!!
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
burzochron29 czerwca 2009 20:53
:dd
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy1 lipca 2009 19:06
jaki cudny lew :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
burzochron2 lipca 2009 19:37
dzięki! fajnie, że tu trafiłaś:D
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

Wczytaj więcej...

Prześlij komentarz

Popularne posty

PAŁAC W KONARZEWIE

Tak wyglądało tu w 1908 roku. Tak samo w 1980. Za "komuny" pałac byl świetnie wykorzystany. Był tu ośrodek kultury, placówka zdrowia, jakaś jadłodajnia, czy bar. Miejsce tętniło życiem. Czartoryscy zdaje się chcieli pałac odkupić, ale cena okazała się za wysoka. Szkoda. Takich miejsc jest pewnie tysiące, a ten pałacyk nie jest znowu jakiś szczególny, piękny, czy okazały. Za to ogród! Jest przepiękny i to pomimo tego, ze od 20 lat nikt się nim nie zajmuje. Zniknął plac zabaw dla dzieci, kort tenisowy, ławeczki. Nikt nie zamyka go na noc, więc każdego ranka więcej w nim śmieci, szkła i innych pozostałości po nocnych imprezach. Przez park, przy ładnej pogodzie przejeżdżają dziesiątki turystów na rowerach. Podziwiają, ale raczej patrzą ze zgrozą na postępującą dewastację. Park jest piękny. Kiedyś sprowadzono do nich najbardziej egzotyczne gatunki drzew. Nie potrafię sobie wyobrazić parku w jego najlepszych czasach, ponieważ nadal jest on przepyszny, pełen starych, obro

Narobić się lub nic nie robić

Tyle widziałam Koreańczycy urządzili konkurs na nicnierobienie, które polegało na siedzeniu w parku BEZ SMARTFONA przez 90 minut (!) i ogólnie na gapieniu się w przestrzeń. Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam, ale okazuje się, że na świecie jest rzesza ludzi, dla których spędzenie w taki sposób 90 (dziewięćdziesięciu!) minut jest wyczynem. Nie chcę się chwalić, ale ja potrafiłabym nic nie robić przez tydzień. Tak mi się przynajmniej wydaje, bo sposób, w jaki spędziłam moje wakacje nie wiele odbiegał od koreańskiego konkursu. Oczywiście doliczyć by trzeba czytanie, gadanie, picie, snucie się bez celu i zmienianie pozycji na kocu. Rozumiem jednak, że taki urlop nie mieści się w głowie zwyczajnym ludziom. Taki urlop wypada tylko leniwemu jak bela w stogu siana burzochronowi. Ponieważ wciąż jeszcze nie ochłonęłam po cudownym wypoczynku, grozą przejęła mnie wiadomość o lekarce, która zmarła w czwartej dobie nieprzerwanego dyżuru w szpitalu. Czwarta doba! 96 godzin pracy, która wymag

SZTUKA SPRZĄTANIA - DOMINIQUE LOREAU

Od pierwszych dni, gdy zainteresowałam się minimalizmem i zaczęłam wertować blogi w temacie, wciąż trafiałam na nazwisko Dominique Loreau i jej książki. Blogerzy zachęcali, streszczali, wyznawali, jak bardzo książki Loreau ich zainspirowały i oświeciły. W pierwszym odruchu zapragnęłam kupić od razu, przynajmniej 2 pozycje! Zaraz jednak pomyślałam: no dobra, ale po co? Streszczenia internautów wyczerpują temat i na ich podstawie „podchwyciłam” ideę, 5, czy 6 książek to spory wydatek, a nie bardzo wiedziałam, która część jest jedyna, najlepsza, wreszcie zniechęciły mnie częste opinie, że autorka powtarza się, powiela mnóstwo swoich, niewątpliwie wspaniałych przemyśleń, no i wreszcie, co ze mnie za minimalista, skoro zamiast wyrzucać, chce gromadzić kolejne książki? O samej pani Loreau pomyślałam też brzydko: co z niej za minimalistka, skoro produkuje taśmowo podręczniki, w podobnym klimacie? Odpuściłam sobie zakup, aż tu nagle patrzę i oczom nie wierzę! Pojawiła się pozycja „Sz

Obsługiwane przez usługę Blogger